Anne Frank wordt in 1929 geboren in een Joods gezin in de Duitse stad Frankfurt am Main. In de zomer van 1933 vlucht het gezin naar Amsterdam. Hitler was  in dat jaar in Duitsland aan de macht gekomen en maakt een begin met zijn politiek Joden uit het land te verdrijven.

Het gezin krijgt een woning in de Amsterdamse Rivierenbuurt. Anne gaat daar naar school en leert Nederlands spreken. Na de bezetting in mei 1940 neemt de Duitse overheid ook in Nederland maatregelen om Joden af te zonderen van de rest van de bevolking. Voor Anne is het een ingrijpend moment als zij afscheid moet nemen van haar medeleerlingen en onderwijzeres en overgeplaatst wordt naar een Joodse school. Joden moeten een davidsster ook herkenbaar als Jodenster dragen, zodat zij herkenbaar zijn op straat. Bij bioscopen, cafés of theaters verschijnen bordjes 'Voor Joden verboden.

Vanaf juli 1942 zet de Duitse bezettingsmacht in Nederland een grote operatie in gang om de Joden af te voeren naar Oost-Europa. Joodse gezinnen krijgen het bericht dat ze hun koffers moeten pakken om daar te gaan werken. Ze worden van huis opgehaald, op de trein gezet naar het doorgangskamp Westerbork en van daaruit naar vernietigingskampen in Oost-Europa gebracht.

Het gezin Frank duikt in 1942 samen met vier andere mensen onder in een huis achter het bedrijf van vader Frank aan de Prinsengracht in Amsterdam. Daar begint Anne aan haar dagboek waarmee ze na de oorlog bekend wordt. Ze schrijft over haar ervaringen als jong, ambitieus meisje op een benauwd kamertje. Maar Anne zat daar wel veilig als ze geen geluiden maakte en de gordijnen niet open deed. Totdat iemand hun ontdekt. Zij werden meegenomen naar een kamp waar het lot hen zat te wachten. Anne had haar dagboek niet meer en daar hebben we nooit iets meer van gehoord. Maar toch weten we dat Anne eerst werd opgesplitst in groepen. De vrouwen moesten samen en de mannen moesten samen. Daarna werd er gekeken of je het nog wel aan kon of dat je niets meer kon. De mensen die niets meer konden moesten meteen gedood worden andere die het nog wel aankonden die moesten werken in fabrieken. Anne die had een heel slecht kamp zij had amper eten. Maar haar vriendin zat aan de overkant, Zij had gewoon eten. De tranen liepen over de wangen toen Anne Hannelie  zag. Zij mochten elkaar niet lang blijven zien want anders werden ze vermoord. Een paar dagen nadat ze elkaar hadden gezien ging Margot dood Anne wist niet meer wat ze moest doen, maar ze werkte door. Anne dacht al bijna dat ze het ging overleven, maar dat ging niet door. Anne was net voor de bevrijding overleden door honger en uitputting. Anne had in kamp Bergen Belsen alleen maar moeten werken en werken en werken.